Ты мяне ратаваў
ад шэршня,
я цябе ратавала
ад шэрасьці,
ад зашэрхласьці адзіноты,
я дарыла табе самоту,
даравала табе – са-мной-ты,
паэтычнаю і празаічнай,
трагэдыйнаю і камічнай,
ашалелаю і вясёлай,
шашаль труны тачыў
нам новыя...
Шэдэўральна
яны рассыпаліся,
як да шчасьця ў жыцьці
дакраналіся...
|
|
